Τώρα λοιπόν που έφθασε η ώρα που θα φύγω,θα πάω για ξεκούραση απ’ τα δεινά του τόπου.
Λυπούμαι Φίλοι μου καλοί, γιατί δεν έχω λύσεις
πώς να μπορέσουμε και εμείς λιγάκι να χαρούμε.
Μπορώ όμως να ευχηθώ, να είστε με υγεία,
να είστε πάντα δυνατοί, να αντέχετε στον πόνο
που μας κερνούν ανέξοδα άπονες εξουσίες.
Ονειρευτείτε Φίλοι μου,
όσο το αφορολόγητο του ονείρου μας υπάρχει,
γιατί όσοι δεν ονειρεύονται, αυτοκτονούν και πάνε.
Και όσοι από σας κατέχουνε της προσευχής τον κόπο,
προσευχηθείτε να φανεί ένας ηγέτης Άνθρωπος, με ήθος και αξίες.
Να πλεύσει η Ελλάδα ολοταχώς, πρόσω κι ευλογημένα.
<ΙόΦ>
